Bob Dylan , Mythes, maskers en Moraal een mogelijk Dylan verhaal

Een lezing over Bob Dylan …? Hoe begin je daaraan? Leven en werk van de man zijn te omvangrijk om te vatten in een momentopname en Dylanologen allerhande zouden als kraaien toekijken welke interpretatie afwijkt van een andere versie.

Via deze lezing erkent Johan Decroos de zinloosheid van zo’n poging, maar voegt hij er niettemin een invalshoek aan toe. Als je over Bob Dylan niets met zekerheid kan zeggen, lukt het misschien wel om de mensen te belichten waarover hij schrijft en zingt. Kunnen we iets over Dylan leren door enkele personages in zijn oeuvre onder de loep te nemen? Woody Guthrie, Lenny Bruce, John Lennon? Blind Willie McTell, Sara Lownds en Rubin Carter? Helden, outlaws en muzes? Waarom en hoe bezingt Dylan hen? Het zijn mensen, ze dragen maskers en zo worden ze mythe. Zoals Bob Dylan zelf.

Johan Decroos is lector n.c. zedenleer en cultuuronderwijs aan de lerarenopleiding BaSO van Howest te Brugge. Hij studeerde in 1988 af als licentiaat Moraalwetenschappen aan Universiteit Gent en onderzocht in zijn thesis ook toen al verbanden tussen popmuziek, cultuur en maatschappelijke tendenzen. De fascinatie voor en verwondering over de popcultuur is gebleven en Bob Dylan is daarbij steeds een rode draad geweest, een neverending story zeg maar.

Omdat elke Dylanfan een eigen relatie heeft met de artiest, blijkt ook elk fanverhaal een uniek geconstrueerd Dylanverhaal te zijn. A Dylan Story. Zo zijn er veel.

Johan Decroos weigert zichzelf te benoemen als Dylanoloog. Dylanologen zijn volgens hem als theologen. Eindeloos verklarend wat er eigenlijk niet is. He’s not there.